Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς Ἀδελφοί, οἱ Ἅγιοι Πάντες μέ τήν πίστη κατέλυσαν βασίλεια, ἐπέδειξαν δικαιοσύ νη, πέτυχαν τήν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, φίμωσαν τά στόματα λεόντων, ἔσβησαν τή δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν ἀπό τή σφαγή, θεραπεύθηκαν ἀπό ἀρ ρώστιες, ἀναδείχθηκαν ἰσχυροί στόν πόλεμο, ἔτρεψαν σέ φυγή τά στρατεύματα ἐχθρῶν· πολλές γυναῖκες πῆραν πίσω τούς νεκρούς τους, πού ἀναστήθηκαν· ἄλλοι βασανίστηκαν μέ τό τύμπανο μέχρι θανάτου, καί δέν δέχθηκαν τήν ἀπελευ θέρωση, γιά νά πετύχουν τήν ἀνάσταση σέ καλύτερη ζωή· ἄλλοι δοκίμασαν ἐξευτελισμούς καί μαστιγώσεις, καί ἀκόμη περισσότερα δεσμά καί φυλακίσεις· λιθοβο λή θηκαν, πριονίστηκαν, ὑπέστησαν βασανιστήρια, θανατώθηκαν μέ μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι μέ δέρματα προβάτων, μέ δέρματα κατσικιῶν, ὑπέστησαν στερήσεις, θλίψεις, κακουχίες, –τέτοιων ἀνθρώπων δέν εἶναι ἄξιος ὁ κόσμος–, περιπλανώμενοι σέ ἐρήμους καί σέ βουνά καί σέ σπήλαια καί στίς τρύπες τῆς γῆς. Καί ὅλοι αὐτοί, μολονότι εἶχαν καλή μαρτυρία γιά τήν πίστη στόν Θεό λόγω τῆς πίστεώς τους, ἐντούτοις δέν πέτυχαν τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως (περί τῆς μέλλουσας ζωῆς), καθόσον ὁ Θεός εἶχε προβλέψει κάτι ἀνώτερο γιά ἐμᾶς, γιά νά μή σωθοῦν, δηλαδή, χωρίς ἐμᾶς. Γι᾿ αὐτό λοιπόν καί ἐμεῖς, ἀφοῦ ἔχουμε γύρω μας ἕνα τόσο μεγάλο νέφος δικαίων (τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης), οἱ ὁποῖοι εὐαρέστησαν στόν Θεό, ἄς ἀποβάλουμε κάθε περιττή μέριμνα καί τήν ἁμαρτία πού καιροφυλακτεῖ, καί ἄς τρέξουμε μέ ὑπομονή στόν ἀγώνα πού ἔχουμε μπροστά μας, ἔχοντας διαρκῶς προσηλωμένα τά μάτια μας στόν ἀρχηγό καί τελειωτή τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦ. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ).
Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ . Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει καί τιμᾶ τό σύνολο τῶν Ἁγίων της, ὅλων τῶν ἐποχῶν. Γι’ αὐτό, τό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα φέρνει μπροστά μας τίς ἁγιασμένες καί μαρτυρικές προσωπικότητες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού ὑπῆρξαν, τρόπον τινά, προάγγελοι τῆς εἰσόδου τοῦ Θεανθρώπου στήν ἱστορία. Στό τέλος τῆς περικοπῆς, ὁ Ἀπόστολος προτρέπει τούς χριστιανούς, πού περιβάλλονται ἀπό τό νέφος τῶν Ἁγίων καί τῶν μαρτύρων, νά ἀποτινάξουν ἀπό πάνω τους τήν ἁμαρτία καί νά ἀσκηθοῦν στόν ἀγώνα τῆς ὑπομονῆς στό στάδιο τῆς ζωῆς, ὅπου κυριαρχοῦν οἱ θλίψεις καί οἱ δοκιμασίες, σάν κι αὐτές πού ὑπέστησαν καί ὑπέμειναν οἱ πρό Χριστοῦ χριστιανοί. Τό ἀντίδοτο στίς πολλαπλές δοκιμασίες Γιά τόν λόγο αὐτό, θά ἀφιερώσουμε λίγες ἁπλές σκέψεις στή μεγάλη ἀρετή τῆς ὑπομονῆς, ἡ ὁποία φαντάζει ἀνάγκη ἐπιτακτική στήν ἐποχή μας, γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν πολλαπλῶν δοκιμασιῶν τοῦ βίου πού ἀπασχολοῦν τόν καθένα ξεχωριστά. Κάτω ἀπό τό βάρος τῶν προβλημάτων καί τῶν θλίψεων, ἡ ἐργασία τῆς ὑπομονῆς φαντάζει συχνά ὡς στάση ἀδυναμίας καί παραίτησης, πού ἀφορᾶ ἀνθρώπους χωρίς δυνάμεις ν’ ἀντιστρέψουν τό κακό, ἀνήμπορους νά ἀντιμετωπίσουν ἀφόρητες πιέσεις, στερήσεις καί ἀνατροπές στή ζωή. Στήν ἀντίληψη τοῦ κόσμου, ἡ ὑπομονή ἀποκτᾶ ἀρνητική χροιά, δέν μπορεῖ νά συμβιβαστεῖ μέ τήν ἀδημονία τοῦ ἀνθρώπου διαρκῶς νά κερδίζει, νά ἀποκτᾶ καί νά εὐτυχεῖ. Δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς στάση ἀναμονῆς μέ τήν ἐλπίδα διόρθωσης καί ἀντιστροφῆς τῶν πραγμάτων. Στόν ἀντίποδα, ἡ Ἐκκλησία μας θεωρεῖ τήν ὑπομονή μέγιστη ἀρετή καί καλεῖ τά μέλη της νά ἀσκηθοῦν σ’ αὐτή γιά τήν ὑπέρβαση τῶν δυσκολιῶν τῆς ζωῆς.Ἀποφυγή τῶν παρορμήσεων Σύγχρονος ψυχοθεραπευτής ἐπισημαίνει: «Ἡ ὑπομονή εἶναι ὁ εὐλογημένος χρόνος, κατά τή διάρκεια τοῦ ὁποίου δέν ὑφίσταται ἀντίδραση, ἀφοῦ συντελεῖται ἡ ἐπεξεργασία τῶν δεδομένων… Εἶναι ὁ εὐλογημένος χρόνος πού ἀπαιτεῖται γιά τήν ἀποφυγή τῆς παρορμητικῆς ἀντίδρασης πού συνεπάγεται τή μίζερη ἐπανάληψη ἀτελέσφορων συμπεριφορῶν. Εἶναι ὁ εὐλογημένος χρόνος πού ἀπαιτεῖται νά καταναλωθεῖ ἀπό τήν ἀδηφάγο ἀνάγκη, γιατί ἀναζητᾶ τήν ἐλευθερία τῆς ὑπέρβασης… Ἀντιστοιχεῖ σέ ἐπιστημονικό ἐργαστήριο πού ἐπεξεργάζεται μιά νέα σημαντική ἀνακάλυψη. Ἐκεῖ οἱ πάντες εὑρίσκονται σέ ἐγρήγορση, ἀλλά δέν κάνουν βεβιασμένες κινήσεις, γιατί κάτι τέτοιο θά τούς ἀπομάκρυνε ἀπό τό ζητούμενο… Ἑπομένως, ἡ ὑπομονή δέν σημαίνει τή μή ἀντίδραση, ἀλλά τήν ἐπεξεργασμένη στάση πού ἀποφεύγει τήν παρορμητική αὐθόρμητη ἀντίδραση. Δέν ὁδηγεῖ στή θυματοποίηση ἀπό τίς ἄδικες συμπεριφορές τῶν ἄλλων, ἀλλά ἐπιζητᾶ νά καταστεῖ ὁ δημιουργός ἑνός λειτουργικοῦ τρόπου σχετίζεσθαι…». «Νά ἐλπίζουμε στόν Θεό» Εἶναι πολύ ἐνδιαφέρουσα ἡ προσέγγιση τοῦ θέματος ἀπό τόν ἅγιο Νεκτάριο, ὁ ὁποῖος ἰδιαίτερα ἀσκήθηκε στήν ὑπομονή, ἔχοντας ν’ ἀντιπαλέψει ποικίλες θλίψεις καί πειρασμούς, πού γιά πολλούς θά φάνταζαν τρομεροί καί ἀνυπέρβλητοι. Ὁ Ἅγιος διδάσκει ὅτι «ὀφείλουμε νά ὑπομένουμε τίς θλίψεις μέ ὑπομονή· πρῶτον, διότι, ὅταν ἀνυπομονοῦμε δέν ἀκοῦμε κανέναν· καί ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλά ἐπιτείνουμε τά δεινά μας· καί δεύτερον, διότι ἐκεῖνος πού ὑπομένει σ’ αὐτή τή ζωή τίς θλίψεις θά λάβει μισθό στή μέλλουσα ζωή, διότι διά τῆς ὑπομονῆς του ἐμπράκτως ὁμολογεῖ πίστη στή μέλλουσα ζωή, ἡ ὁποία εἶναι πίστη στόν ἴδιο τόν Θεό…». Στή συνέχεια, δίνει ἐσχατολογική διάσταση στήν ὑπομονή: «Ὁ χριστιανός δέν εἶναι πρέπον νά δυσφορεῖ γιά τίς θλίψεις του, διότι ὁ Χριστός μυστικῶς τόν ἀνακουφίζει καί τόν παρηγορεῖ. Ὁ Χριστός, ἐνεργών τας μυστικά στήν ψυχή του, δημιουργεῖ σταθερή πεποίθηση τῆς ἀπολυτρωτικῆς Του χάριτος καί ἐνισχύει τόν ἄνθρωπο στόν ἀγώνα τῶν θλίψεων, γιά νά ὑπομένει μέ ἀπάθεια τίς πίκρες τοῦ βίου καί τούς πόνους τῶν παθημάτων του… Ὁ χριστιανός ὀφείλει νά ὑπομένει, διότι ἀντί ὀλίγων θλίψεων θά κληρονομήσει τήν οὐράνια Βασιλεία…». Ὁ ἅγιος Νεκτάριος εὔχεται σέ ὅλους ὅσοι δοκιμάζονται ποικιλοτρόπως στόν παρόντα βίο: «Νά ἐλπίζουμε στόν Θεό καί Αὐτός πού θεράπευσε τόν παράλυτο, θά βοηθήσει καί ἐμᾶς στά παθήματά μας. Λίγο ἀκόμα καί ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἔρχεται. Νά ὑπομείνουμε ἀκόμα λίγο γιά τήν οὐράνια Βασιλεία. Γιατί αὐτός πού ὑπομένει, στό τέλος θά σωθεῖ». Γένοιτο! Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.
Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακή Α΄ Ματθαίου, 15/06/2025
Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30. Των Αγίων Πάντων.
Απόδοση στη Νέα Ελληνική
32 Να μην το ξεχνάτε ποτέ! Εκείνον που θα με ομολογήσει ενώπιον ανθρώπων, εγώ σε ανταπόδοση θα τον ομολογήσω μπροστά στον Πατέρα Μου τον ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 33 Και εκείνον που θα με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, εγώ σε ανταπόδοση θα τον αρνηθώ μπροστά στον Πατέρα Μου τον ἐν οὐρανοῖς.
37 Όποιος αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από Εμένα, δεν Μου είναι άξιος! Και όποιος αγαπάει υιό ή θυγατέρα περισσότερο από Εμένα, δεν Μου είναι άξιος! 38 Και όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δεν με ακολουθεί, δεν Μου είναι άξιος!
27 Τότε πήρε το λόγο ο Πέτρος και είπε: “Να, εμείς τα αφήσαμε όλα και Σε ακολουθήσαμε. Τι αμοιβή θα έχουμε;” 28 Τους απάντησε ο Ιησούς: “Σας λέγω την αλήθεια, ότι σεις που Με ακολουθήσατε, στην παλιγγενεσία, δηλαδή τότε που ο Υιός του Ανθρώπου θα καθήσει στο θρόνο της δόξης Του, θα καθήσετε και σεις σε δώδεκα θρόνους και θα κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. 29 Και κάθε άνθρωπος που άφησε σπίτια, ή αδελφούς, ή μητέρα, ή πατέρα, ή γυναίκα, ή παιδιά, ή χωράφια, για το όνομά Μου, θα πάρει εκατονταπλάσια, και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή. 30 Τότε πολλοί θα γίνουν από πρώτοι τελευταίοι, και από τελευταίοι πρώτοι!Ενορία Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνας Άνω Ιλισίων.