Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς
Ἀδελφοί μου, πάρετε ὡς παράδειγμα κακοπάθειας καί ὑπομονῆς τούς προφῆτες,
οἱ ὁποῖοι κήρυξαν στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Μακαρίζουμε ὅσους ἔχουν ὑπομονή.
Ἀκούσατε γιά τήν ὑπομονή τοῦ Ἰώβ καί ξέρετε τό τέλος πού τοῦ ἐπεφύλαξε ὁ
Θεός. Γιατί ὁ Θεός εἶναι πολυεύσπλαχνος καί ἐλεήμονας. Πρό πάντων, ἀδελφοί
μου, νά μήν ὁρκίζεστε, οὔτε στόν οὐρανό οὔτε στή γῆ οὔτε μέ κανέναν ἄλλο ὅρκο,
καί νά εἶναι τό δικό σας «ναί» πραγματικό «ναί» καί τό δικό σας «ὄχι» πραγμα-
τικό «ὄχι», γιά νά μήν κατακριθεῖτε. Ἄν κάποιος κακοπαθεῖ, νά προσεύχεται. Ἄν
εἶναι χαρούμενος, ἄς ψάλλει. Ἄν κάποιος ἀπό σᾶς εἶναι ἄρρωστος, νά προσ-
καλέσει τούς πρεσβύτερους τῆς ἐκκλησίας νά προσευχηθοῦν γι᾿ αὐτόν καί νά τόν
ἀλείψουν μέ λάδι στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Καί ἡ προσευχή πού γίνεται μέ πίστη θά
σώσει τόν ἄρρωστο καί θά τόν θεραπεύσει ὁ Θεός, καί ἄν ἔχει διαπράξει ἁμαρτίες
θά τοῦ συγχωρεθοῦν. Νά ἐξομολογεῖστε τίς ἁμαρτίες σας ὁ ἕνας στόν ἄλλον καί
νά προσεύχεστε ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον, γιά νά θεραπευθεῖτε. Ἡ προσευχή τοῦ
δίκαιου ἀνθρώπου ἔχει μεγάλη δύναμη καί ἀποτελεσματικότητα. Ὁ προφήτης
᾿Ηλίας ἦταν ἄνθρωπος μέ ἀδυναμίες σάν καί ἐμᾶς καί προσευχήθηκε θερμά νά μή
βρέξει καί δέν ἔβρεξε στή γῆ ἐπί τρία χρόνια καί ἕξι μῆνες. Καί προσευχήθηκε
πάλι καί ὁ οὐρανός ἔδωσε βροχή στή γῆ καί ἡ γῆ βλάστησε τόν καρπό της. Ἀδελ-
φοί, ἄν κάποιος ἀπό σᾶς πλανηθεῖ ἀπό τήν ἀλήθεια καί κάποιος ἄλλος τόν ἐπα-
ναφέρει σ᾿ αὐτήν, νά ξέρει ὅτι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐπανέφερε ἕναν ἁμαρτωλό ἀπό
τόν δρόμο τῆς πλάνης του, θά σώσει μιά ψυχή ἀπό τόν θάνατο καί θά καλύψει
πλῆθος ἁμαρτιῶν.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση
τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑ

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ
Ὡς πρός τό ζήτημα τοῦ ὅρκου, παρατηροῦνται δύο τάσεις στήν Ἁγία
Γραφή. Στήν Παλαιά Διαθήκη, στήν ἐποχή δηλαδή πού ὁ κόσμος δέν εἶχε
εὐλογηθεῖ μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ ὅρκος ἦταν ἀποδεκτός,
ἐξ αἰτίας τῆς δυσπιστίας τῶν ἀνθρώπων. Αὐτή τήν ἀλήθεια χρησιμοποιεῖ
καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν, γιά νά διαλύσει τή δυσπιστία τῶν Ἑβραί-
ων κατά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπικαλεῖται τόν ὅρκο πού ἔδωσε ὁ Θεός
στόν γενάρχη Ἀβραάμ. Ἀντιθέτως, στήν Καινή Διαθήκη, ὅπου κυριαρχεῖ
τό πνεῦμα τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου, ἡ ἀποφυγή τοῦ ὅρκου συστήνεται
ρητά καί κατηγορηματικά. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός εἶναι σαφής ἐπί τοῦ θέμα-
τος αὐτοῦ: «Ἐγώ σᾶς λέγω νά μήν ὁρκίζεσθε καθόλου καί νά εἶναι ὁ λό-
γος σας ἕνα ξεκάθαρο “ναί” ἤ ἕνα ξεκάθαρο “ὄχι”» (Ματθ. 5,34.37). Ὁ δέ
ἀδελφόθεος Ἰάκωβος ἐπιτακτικά προτρέπει τούς χριστιανούς, στό Ἀπο-
στολικό ἀνάγνωσμα, πού ἀκούσαμε σήμερα: «Πρό πάντων, ἀδελφοί μου,
μήν ὁρκίζεσθε οὔτε στόν οὐρανό, οὔτε στή γῆ, οὔτε σέ ὁτιδήποτε ἄλλο»
(Ἰακ. 5,12).
Στήν ἐποχή μας ἀναπτύσσεται, συχνά, μεγάλη συζήτηση περί τοῦ
ὅρκου, σχετικά μέ τή σκοπιμότητά του καί τό ἐνδεχόμενο κατάργησής
του ἀπό τή δικαστική πρακτική, καθώς καί ἀπό δημόσιες ἐκδηλώσεις καί
τελετές. Ἄν ἡ «φιλολογία» περί τῆς κατάργησής του βασίζεται σέ καθα-
ρές σκέψεις καί εἰλικρινεῖς προθέσεις, μέ σκοπό τήν ἀποκάθαρση τῆς
δημόσιας ζωῆς ἀπό τόν κίνδυνο τῆς ἐπιορκίας καί τοῦ διασυρμοῦ τῆς
ἀνθρώπινης τιμῆς, ἔχει καλῶς. Ἄν, ὅμως, ἡ ὅλη συζήτηση γίνεται γιά νά
ἀνοίξει περαιτέρω ἡ συζήτηση τῆς συστηματικά ἐπιχειρούμενης ἀποϊε-
ροποίησης καί ἀποχριστιανοποίησης τῆς κοινωνίας, τότε ἔχει πονηρό
ὑπόβαθρο.Οἱ θέσεις τῶν Πατέρων
Καταθέτουμε ἀκολούθως τήν ἄποψη τῆς Ἐκκλησίας, διά τῶν ἁγίων
Πατέρων της, γιά τό ζήτημα τοῦ ὅρκου, ἐπιχειρώντας νά διαφωτίσουμε
ἕνα θέμα τό ὁποῖο τείνει νά γίνει «ταμποῦ», λαμβάνοντας διαστάσεις
τίς ὁποῖες δέν ἔχει, τουλάχιστον στή μετά Χριστόν πραγματικότητα.
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος χαρακτηρίζει τόν ὅρκο «ψυχικό νόσημα» καί
«φοβερότατο ἁμάρτημα», ἐνῶ σέ ἄλλο σημεῖο γίνεται πιό σκληρός στίς
ἐκφράσεις καί ἀποκαλυπτικός: «Φοβερό πρᾶγμα ὁ ὅρκος καί ἐπιβλαβές,
ὀλέθριο φάρμακο, φοβερό δηλητήριο, σατανικό βέλος, ἰσχυρή παγίδα,
βρόχος γύρω ἀπό τόν λαιμό… Καί ὅταν τόν τηροῦμε καί ὅταν τόν παρα-
βαίνουμε, τό ἴδιο ἁμαρτάνουμε». Ὁ Μέγας Βασίλειος προτείνει νά εὑ-
ρεθεῖ ἄλλος τρόπος γιά νά γίνονται πιστευτές οἱ καταθέσεις τῶν μαρ-
τύρων στά δικαστήρια, γιατί ὁ ὅρκος «προξενεῖ θάνατο στίς ἀνθρώπινες
ψυχές, ἐπειδή ἐκεῖνος πού ὁρκίζεται πολλές φορές προβαίνει στήν
ἐπιορκία. Διά τοῦτο, ἐπιβάλλεται ἡ διακοπή τοῦ ὅρκου…». Ἀπό τήν πλευ-
ρά του, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στηλιτεύει τήν κακή συνήθεια
τοῦ ὅρκου λέγοντας: «Πολύ μεγάλο κακό νά δίνεις καί νά παίρνεις
ὅρκους, διότι καί μέ τά δύο μπορεῖ νά γίνεις ἔνοχος τιμωρίας».Φιλαλήθεια καί δικαιοσύνη
Ἀπό τά παραπάνω εὔκολα συμπεραίνεται ὅτι ὁ ὅρκος δέν υἱοθετεῖται
ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τή διδασκαλία της, ἀλλά εἶναι καρπός τῆς δυσπι-
στίας καί τῆς καχυποψίας πού χαρακτηρίζουν τίς σχέσεις τῶν ἀνθρώ-
πων ὅλες τίς ἐποχές. Στήν ἐποχή μας, κυρίως, τό φαινόμενο αὐτό ἔχει
πάρει ὀξεῖες διαστάσεις καθότι ἡ ἐμπιστοσύνη, ἡ φιλαλήθεια, ἡ ἀγάπη
εἶναι εἴδη πολυτελείας στίς διαπροσωπικές σχέσεις. Ἡ εἰκόνα αὐτή κά-
θε ἄλλο παρά τιμητική εἶναι γιά τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, πού εἶναι πλα-
σμένο κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, εἰκόνα πού προσέλαβε ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἡ
προσωποποίηση τῆς ἀλήθειας καί τῆς δικαιοσύνης.
Γι’ αὐτό, νά ἀποφεύγουμε τόν πειρασμό τοῦ ὅρκου στίς σχέσεις μέ
τούς συνανθρώπους μας, ἀγωνιζόμενοι νά τίς κτίζουμε σέ σταθερές βά-
σεις εἰλικρίνειας καί ἀλήθειας, πού πρέπει νά θεμελιώνουν τήν προσω-
πική μας ζωή. Κι ὅταν βρεθοῦμε στήν ἀνάγκη νά ὁρκιστοῦμε, ὑπακούοτας στό γράμμα τοῦ νόμου, νά ἐπιδιώκουμε, μέ παρρησία, ἀλλά καί διά-
κριση ἔναντι τῶν Πολιτειακῶν Ἀρχῶν, τήν ἀποφυγή του, διαβεβαιώνον-
τας στήν προσωπική μας τιμή καί ἀξιοπρέπεια, ἕως ὅτου ἡ Πολιτεία κα-
ταργήσει τό ἀναποτελεσματικό αὐτό, τελικά, μέτρο, τό ὁποῖο ἀναγκάζει
τούς τίμιους ἀνθρώπους νά παραβιάζουν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί
ἐνθαρρύνει τούς ἀσυνείδητους νά τό χρησιμοποιοῦν γιά νά ἐπιτυγχά-
νουν τά ἀνομολόγητα καί ἄνομα σχέδιά τους. Ἀμήν!
Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου, 20/07/2025

Ματθ. θ´ 1 – 8

Η θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ

1 Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. 2 Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 3 καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτος βλασφημεῖ. 4 καὶ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 5 τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; 6 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 7 καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 8 ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

1 Μετά από αυτά ξαναμπήκε στο πλοίο και ξαναγύρισε στή πόλη Του.

2 Εκεί του επήγαν έναν παράλυτο, επάνω σε ένα κρεβάτι. Ο Ιησούς είδε την πίστη τους και είπε στον παράλυτο:

~ Θάρρος, παιδί μου! Σού συγχωρούνται οι αμαρτίες σου!

3 Ομως εκεί ήσαν και μερικοί γραμματείς. Αυτοί τότε έκαμαν την σκέψη:

— Αυτός λέει πράγματα βλάσφημα!

4 Μα ο Ιησούς είδε, τι είχαν στον νού τους. Και τους είπε:

— Γιατί αφήνετε τον εαυτό σας να γεμίζει με σκέψεις πονηρές;

5 Τι μου είναι λιγώτερο κουραστικό; να είπώ: «Σού συγχωρούνται οι αμαρτίες σου»; Ή να είπώ: «Σήκω και περπάτησε»;

6 Αλλά για να καταλάβετε ότι ο Υιός του Ανθρώπου έχει εξουσία να συγχωρεϊ εδώ στην γη αμαρτίες (γύρισε και είπε στον παραλυτικό): “Σήκω. Πάρε το κρεβάτι σου στον ώμο σου. Και πήγαινε στο σπίτι σου!”

7 Και αυτός σηκώθηκε! Και έφυγε για το σπίτι του!

8 Και ο κόσμος αυτό το είδε! Και εθαύμασε. Και εδόξασε τον Θεό, που έδωσε τέτοια εξουσία στους ανθρώπους!agiamarinailision.