Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς
Ἀδελφοί, ἡ πρώτη σκηνή εἶχε λατρευτικές διατάξεις, καθώς καί τό πρῶτο μέρος,
πού λέγεται « Ἅγιον κοσμικόν», καί συμβόλιζε ὅλο τόν κόσμο. Κατασκευάστηκε
λοιπόν ἡ πρώτη σκηνή, στήν ὁποία ἦταν ἡ ἑπτάφωτη λυχνία, ἡ τράπεζα καί οἱ
δώδεκα ἄρτοι τῆς προθέσεως. Μετά τό δεύτερο καταπέτασμα, ὑπῆρχε τό μέρος
τῆς σκηνῆς πού λέγεται Ἅγια Ἁγίων, ἡ ὁποία εἶχε χρυσό θυμιατήριο καί τήν κιβωτό τῆς διαθήκης, πού ἦταν καλυμμένη ἀπό ὅλες τίς πλευρές μέ χρυσό, μέσα
στήν ὁποία ὑπῆρχαν ἡ χρυσή στάμνα, πού περιεῖχε τό μάννα, ἡ ράβδος τοῦ Ἀα –
ρών πού βλάστησε, καί οἱ πλάκες τῆς διαθήκης· ἐπάνω ἀπό αὐτή ἦταν τά ἔν δοξα
Χερουβίμ, τά ὁποῖα ἐπεσκίαζαν τό ἱλαστήριο· ἀλλά γι᾿ αὐτά δέν θά μιλήσουμε
τώρα μέ λεπτομέρειες. Ἐνῶ ἔτσι ἦταν αὐτά κατασκευασμένα, στήν πρώτη σκηνή
(στά Ἅγια) εἰσέρχονταν πάντοτε οἱ ἱερεῖς πού τελοῦσαν τίς λατρευτικές ἀκολουθίες, στή δεύτερη σκηνή (Ἅγια Ἁγίων) εἰσέρχεται μόνον ὁ ἀρχιερέας μία φορά
τόν χρόνο, πάντοτε μέ αἷμα, τό ὁποῖο προσφέρει ὑπέρ τοῦ ἑαυτοῦ του καί τῶν ἐξ
ἀγνοίας ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση
τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ).
Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΑΤΡΕΙΑ
Τούς ἐξ Ἑβραίων χριστιανούς ἀφορᾶ ἡ σημερινή Ἀποστολική διήγηση.
Σκοπός τοῦ Ἀποστόλου εἶναι νά καταστήσει σαφεῖς τίς διαφορές τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη, πρός τή λατρεία τοῦ Σαρκωμένου Λόγου μέσα στήν Ἐκκλησία Του. Γιά τόν λόγο αὐτό, προβαίνει σέ μία
λεπτομερῆ καταγραφή τῆς χειροποίητης Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, πού
συνιστοῦσε πάντοτε τό ἱερότατο σημεῖο τῆς ἰουδαϊκῆς θρησκείας. Ἀναφέρεται στίς λατρευτικές διατάξεις καί τό γήινο θυσιαστήριο, τό πρῶτο
μέρος τῆς Σκηνῆς, πού ὀνομαζόταν «Ἅγια». Στή συνέχεια, περιγράφει
τά «Ἅγια τῶν Ἁγίων» καί ἀναφέρεται στή λειτουργική διακονία τῶν ἱερέων, ἡ ὁποία περιοριζόταν στά «Ἅγια», ὡς καί σέ ἐκείνη τοῦ Ἀρχιερέως
τοῦ ἐνιαυτοῦ, ὁ ὁποῖος, μία φορά τόν χρόνο, εἰσερχόταν στά «Ἅγια τῶν
Ἁγίων», γιά νά προσφέρει αἱματηρή θυσία γιά τόν ἑαυτό του καί τίς
ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ.
Ὁ προσφερόμενος καί θυσιαζόμενος Χριστός
Ἀκολούθως, ὁ Ἀπόστολος ἀναφέρεται στήν ἀχειροποίητη σκηνή τῆς
λατρείας τοῦ Θεοῦ, ὅπου ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς Χριστός εἰσέρχεται γιά
πάντα, προσφέροντας διαρκῆ θυσία, ὄχι αἷμα τράγων καί ταύρων, ἀλλά
τό δικό Του Αἷμα, πού ἐξασφαλίζει στούς ἀνθρώπους τήν αἰώνια λύτρωση. Αὐτή ἡ εἰκόνα τοῦ ἀενάως προσφερόμενου καί θυσιαζόμενου Χριστοῦ γιά τήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ βάση τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς λατρείας, τό ἐπίκεντρο τῆς λειτουργικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας
μας, ὅπου δεσπόζουσα θέση κατέχουν ἡ θεία Λειτουργία καί τό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Ὁ Χριστός, συνομιλώντας μέ τή Σαμαρείτιδα στή γνωστή εὐαγγελική
περικοπή, χαρακτηρίζει τόν Θεό «Πνεῦμα», ὁ ὁποῖος προσκυνεῖται καί λατρεύεται παντοῦ καί πάντοτε. Ὁ κάθε χριστιανός, δηλαδή, μπορεῖ
ὁπουδήποτε καί ὁποτεδήποτε νά ἐκδηλώσει τά αἰσθήματα τῆς λατρείας
του πρός τόν Θεό, διά τῆς προσευχῆς. Τήν ἴδια στιγμή, ὅμως, ὅλοι οἱ
χριστιανοί συναποτελοῦμε τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καί συμμετέχουμε
στήν κοινοτική λατρευτική ζωή, πού ἐξελίσσεται καθημερινά στόν χῶρο
τοῦ ἱεροῦ ναοῦ, ὅπου ἀπό κοινοῦ προσφέρουμε στόν Θεό τή λατρευτική μας προσκύνηση, πού, ἄν καί τελεσιουργεῖται μέ ὑλικά στοιχεῖα,
ἐντούτοις ξεφεύγει ἀπό τά γήινα πλαίσια καί ἀνάγει τούς πιστούς στή
βίωση τῶν ἀγαθῶν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Γιατί, αὐτό ἀκριβῶς
εἶναι ἡ ὀρθόδοξη λατρεία· ὁ εἰκονισμός καί ἡ προτύπωση τῆς Βασιλείας
τῶν Οὐρανῶν. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ λαμπρότητα τῶν ἱερῶν ναῶν καί τῶν
ἀμφίων τῶν κληρικῶν. Αὐτό πού, σέ ἄλλες περιπτώσεις, θά μποροῦσε
νά χαρακτηριστεῖ περιττή ἤ καί προκλητική πολυτέλεια ἤ καί ἀπομεινάρι
τοῦ ἔνδοξου βυζαντινισμοῦ, δέν φανερώνει τίποτα ἄλλο ἀπό τήν ἐσχατολογική εἰκόνα τῆς δόξας καί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Οἱ ναοί ἐκπέμπουν τή λάμψη τῶν οὐρανῶν
Ἔτσι πρέπει νά ἐκλαμβάνουμε τή λαμπρή καί ἀπαστράπτουσα εἰκόνα
τῆς θείας λατρείας, ὅπου οἱ ναοί μας μετατρέπονται σέ παλάτια τοῦ
οὐρανοῦ καί οἱ μαυροφορεμένοι, στήν καθημερινή τους ζωή, κληρικοί
μας, σέ ἀγγέλους φωτός, πού δοξάζουν τά μεγαλεῖα τοῦ οὐρανίου Θεοῦ. Ἐπειδή, ὅμως, συχνά, φωνές ἄγευστες τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί
τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βιώματος, ἐπιχειροῦν τόν σκανδαλισμό καί τόν κλονισμό τῆς πίστεώς μας, ἐπικαλούμενοι τή δῆθεν πολυτέλεια τῆς θείας λατρείας, ἄς ἔχουμε ὑπ᾽ ὄψιν τήν τοποθέτηση ἑνός σύγχρονου Ἁγίου: «Σᾶς εἶναι ἀδιανόητο γιατί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπιτρέπει τόση
ἐσωτερική λάμψη: πολύτιμες εἰκόνες, ἀσημένια καντήλια, χρυσά δισκοπότηρα, ἀκριβά ἄμφια καί ἄλλα ἀκριβά πράγματα. Ἐπειδή θέλει ὅλη
αὐτή ἡ ἐκθαμβωτική λάμψη νά θυμίσει στούς ἀνθρώπους τήν αἰώνια
λάμψη τῶν οὐρανῶν. Νά τούς τραβήξει, ἔστω καί γιά μιά στιγμή, ἀπό τή
γήινη ἀθλιότητά τους καί νά τούς προειδοποιήσει γιά ἐκεῖνον τόν ἄλλο
κόσμο, τήν οὐράνια πατρίδα τους, τό βασίλειο τῆς αἰώνιας εὐτυχίας καί
τῆς αἰώνιας χαρᾶς. Νά τούς παρουσιάσει –ὅσο εἶναι δυνατό στή γῆ– μέ
τρόπο ὑλικό καί συμβολικό, ἐκείνη τήν πολυτέλεια καί ἐκεῖνο τόν πλοῦτο πού εἶναι γεμάτος ὁ πνευματικός κόσμος καί μέ τά ὁποῖα πρέπει νά
γεμίζει ἡ ψυχή τοῦ χριστιανοῦ, πού εἶναι κλεισμένη στό σῶμα, ὅπως
εἶναι κλεισμένη μέσα στούς πέτρινους τοίχους τοῦ ναοῦ ὅλη ἐκείνη ἡ
λάμψη».
Ἄς μετέχουμε στή λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας μέ αὐτή τήν
ἀντίληψη, μέ συνέπεια καί θερμή ἐσωτερική διάθεση, γευόμενοι ἀπό
αὐτήν τή ζωή τά ἀγαθά τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἀμήν!
Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ.
Ευαγγέλιο (Ματθ. ιθ΄ 16-26)ΚΥΡΙΑΚΗ 31-08-2025.
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νεανίσκος τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αύτόν, καί λέγων· Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Τί με λέγεις ἀγαθόν; Οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεὸς. Εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν, τήρησον τὰς ἐντολάς. Λέγει αὐτῷ· Ποίας; Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· Τὸ «οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα», καί «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· Πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; Ἒφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. Ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ῥαφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. Ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· Τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; Ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.
Μετάφραση
Εκεῖνο τόν καιρό, πλησίασε τόν Ἰησοῦ κάποιος νεαρός, γονάτισε μπροστά του καί τοῦ εἶπε: «Ἀγαθέ Διδάσκαλε, τί καλό νά κάνω γιά ν΄ ἀποκτήσω αἰώνια ζωή;» Ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: «Γιατί μέ ὀνομάζεις ἀγαθό; Κανένας δέν εἶναι ἀγαθός, παρά μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Ἄν θέλεις πάντως νά μπεῖς στή ζωή, τήρησε τίς ἐντολές». «Ποιές;» τοῦ λέει. Κι ὁ Ἰησοῦς εἶπε: «Τό μή σκοτώσεις, μή μοιχεύσεις, μήν κλέψεις, μήν ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τόν πατέρα καί τή μητέρα σου καί ἀγάπα τόν πλησίον σου ὅπως τόν ἑαυτό σου». «Ὅλα αὐτά τά τηρῶ ἀπό πολύ μικρός», τοῦ λέει ὁ νεαρός. «Σέ τί ἀκόμα ὑστερῶ;» Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: «Ἄν θέλεις νά γίνεις τέλειος, πήγαινε πούλησε τά ὑπάρχοντά σου καί δῶσε τά χρήματα στούς φτωχούς, καί θά ἔχεις θησαυρό κοντά στό Θεό· κι ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις». Μόλις ἄκουσε τήν ἀπάντηση ὁ νεαρός, ἔφυγε λυπημένος, γιατί εἶχε μεγάλη περιουσία. Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε στούς μαθητές του: «Σᾶς βεβαιώνω πώς δύσκολα θά μπεῖ πλούσιος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Καί σᾶς τό ἐπαναλαμβάνω: Εἶναι εὐκολότερο νά περάσει καμήλα ἀπό βελονότρυπα, παρά νά μπεῖ πλούσιος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Ὅταν τ΄ ἄκουσαν οἱ μαθητές του, ἔνιωσαν μεγάλη κατάπληξη κι ἔλεγαν: «Τότε ποιός μπορεῖ νά σωθεῖ;» Ὁ Ἰησοῦς τούς κοίταξε καί εἶπε: «Αὐτό εἶναι ἀδύνατο γιά τούς ἀνθρώπους· γιά τό Θεό ὅμως ὅλα εἶναι δυνατά».ΔΕΣΠΟΤΑΤΟ.