ΚΕΙΜΕΝΟ

31 καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. 32 καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. 33 καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι. 34 καὶ ἐὰν δανείζητε παρ’ ὧν ἐλπίζετε ἀπολαβεῖν, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ ἁμαρτωλοὶ ἁμαρτωλοῖς δανείζουσιν ἵνα ἀπολάβωσι τὰ ἴσα. 35 πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες, καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου, ὅτι αὐτὸς χρηστός ἐστιν ἐπὶ τοὺς ἀχαρίστους καὶ πονηρούς. 36 Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

31Kι όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς. 32ʼλλωστε, αν αγαπάτε μόνο εκείνους που σας αγαπούνε, τότε ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί αγαπούν εκείνους που τους αγαπάνε. 33Kαι αν κάνετε καλό μόνο σ’εκείνους που σας κάνουν καλό, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί το ίδιο κάνουν και οι αμαρτωλοί. 34Kι αν δανείζετε σ’εκείνους από τους οποίους ελπίζετε να ξαναπάρετε, ποια είναι η χάρη που σας έχει δοθεί; Γιατί και οι αμαρτωλοί δανείζουν σε αμαρτωλούς για να τύχουν την ίδια μεταχείριση. 35Aντίθετα, ν’αγαπάτε τους εχθρούς σας και να κάνετε το καλό και να δανείζετε χωρίς να ελπίζετε οτιδήποτε, και θα είναι ο μισθός σας μεγάλος και θα γίνετε γιοι του Yψίστου, γιατί αυτός φέρεται με έλεος στους αχάριστους και στους κακόβουλους. 36Nα είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως είναι σπλαχνικός ο Πατέρας σας».https://galilea.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Β´ Κορ. ς´ 16 – ζ´ 1)5 Ὀκτωβρίου 2025.

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς
Ἀδελφοί, ἐσεῖς εἶστε ναός τοῦ ζῶντος Θεοῦ, ὅπως εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὅτι: «Θά κα-
τοικήσω ἀνάμεσά τους καί θά περπατήσω μαζί τους, καί θά εἶμαι Θεός τους καί
αὐτοί θά εἶναι λαός μου. Γι᾿ αὐτό, φύγετε μακριά ἀπ᾿ αὐτούς καί χωριστεῖτε, λέγει
ὁ Κύριος, καί μήν ἀγγίζετε ἀκάθαρτο καί ἐγώ θά σᾶς δεχθῶ, καί θά εἶμαι πατέρας
σας, καί ἐσεῖς θά εἶστε γιοί καί θυγατέρες μου, λέγει ὁ Κύριος ὁ Παντοκράτωρ».
Ἐφόσον, λοιπόν, ἔχουμε αὐτές τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί, ἄς καθαρίσου-
με τούς ἑαυτούς μας ἀπό καθετί πού μολύνει τό σῶμα καί τήν ψυχή καί ἄς ζήσουμε
μέ καθαρότητα καί μέ φόβο Θεοῦ.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση
τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)

Μιά συγκλονιστική ἀλήθεια ἀποκαλύπτει ὁ ἅγιος Παῦλος στό σημερινό
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα: Ὁ ἄνθρωπος, ὡς ψυχοσωματική ὀντότητα,
εἶναι ναός τοῦ ζῶντος Θεοῦ. Ὁ Θεός τόν προίκισε μέ τά σπουδαιότερα
προνόμια· ὅπως ἔχει λεχθεῖ, «ἐναπέθεσε τή σφραγίδα Του, ἀφοῦ τόν δη-
μιούργησε κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσίν Του. Τοῦ χάρισε τόν θαυμαστό
καί μυστηριώδη σωματικό του ὀργανισμό. Τοῦ προσέφερε τό δῶρο τῆς
λογικῆς καί τοῦ ἔναρθρου λόγου. Σκόρπισε πάνω του γενναιόδωρα τόν
πλοῦτο τῆς θείας ἀγάπης Του. Καί ὡς ἐπιστέγασμα ὅλων αὐτῶν, τοῦ
προσφέρει τό ὕψιστο δώρημα. Τόν καθιστᾶ ναό Θεοῦ ζῶντος καί ὑπό-
σχεται ὅτι θά κατοικήσει μέσα του». Γι’ αὐτό, ὁ Ἀπόστολος ἐπισημαίνει
στούς χριστιανούς ὅτι, ὡς ναοί τοῦ ζῶντος Θεοῦ, δέν μποροῦν νά ἐπι-
κοινωνοῦν μέ τό σκοτάδι, νά συναναστρέφονται τούς ἀπίστους, νά συμ-
φωνοῦν μέ τό πνεῦμα τῶν εἰδώλων.
Ἡ βεβήλωση τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης
Εἶναι γνωστό ὅτι κάθε ἀφιερωμένος στόν Θεό ναός μπορεῖ νά βεβη-
λωθεῖ. Αὐτό συνέβη πολλάκις στήν Ἱστορία, ὅταν ναοί τῆς χριστιανικῆς
πίστεως ἔπεφταν στά χέρια τῶν ἀπίστων καί ὑφίσταντο βεβηλώσεις καί
κοσμικές μετατροπές, μέ σκοπό νά ἀλλοιωθεῖ ὁ χαρακτήρας τους καί νά
διαγραφεῖ ἡ ἱστορία τους. Ἀντίστοιχη βεβήλωση καί ἀλλοίωση μπορεῖ νά
ὑποστεῖ καί ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη, ὡς ναός τοῦ ζῶντος Θεοῦ, μέ πολλούς
τρόπους, ἀπό τούς ὁποίους θά ἐπικεντρώσουμε τή σκέψη μας σέ δύο.
Ὁ πρῶτος, εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ὁ ἅγιος Φιλόθεος Κόκκινος ἐπισημαίνει
ὅτι «ἡ ἁμαρτία εἶναι γεγονός πού ἀναστατώνει ἐσωτερικά τόν ἄνθρωπο.
Τόν διχάζει, διασαλεύει τά θεμέλια τῆς ὑπάρξεώς του, τόν συγκλονίζει.
Ἐρημώνει τήν ψυχή, χωρίζει ἀπό τόν Θεό, φυγαδεύει τούς ἀγαθούς λο-
γισμούς, παραδίδει τόν ἄνθρωπο στήν ἀγριότητα τῶν δαιμόνων». Εἶναι τέτοια, τελικά, ἡ ἐπίδραση τῆς ἁμαρτίας στήν ἐπί τά χείρω ἀλλοίωση τοῦ
ἀνθρώπου, ὥστε «καταντᾶ αὐτοτιμωρία, αὐτοκαταδίκη καί αὐτοκατα-
στροφή, αὐτοεγκλεισμός τοῦ ἀνθρώπου στή μοναξιά καί στό ἀδιέξοδό
του, στήν ἀσθένεια καί στήν ἀδυναμία του, αὐτοπαράδοσή του στόν θά-
νατο, πού διάλεξε ἀντί γιά τή ζωή».
Ὁ ὄλεθρος διά τῆς ἀπιστίας
Ὁ ἑπόμενος, εἶναι ἡ ἀπιστία. Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε γιά νά συν-
υπάρχει μέ τόν Θεό. Ἡ ἀπιστία εἶναι παρά φύσιν κατάσταση στή σχέση
Θεοῦ καί ἀνθρώπου, ἐπιλογή, ἀσφαλῶς, τῆς ἐλεύθερης βούλησης τοῦ
ἀνθρώπου, πού τόν περιορίζει ὅμως στά ἀσφυκτικά καί οὐτοπικά πλαίσια
τῆς γήινης πραγματικότητας, ἡ ὁποία τελικά λειτουργεῖ ὡς φυλακή, ὡς
συνεχές μαρτύριο. Ἡ ἀπιστία, ὅμως, δέν ἀφορᾶ μόνον ἐκείνους πού ἐπέ-
λεξαν νά ζοῦν μακράν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τούς χριστιανούς πού
ἐκλαμβάνουν τήν πίστη μέ ἐγωιστικό καί ὑποκριτικό τρόπο. Ὅπως ἐπιση-
μαίνει σύγχρονος ἱεράρχης, «τό αἴτημα “πρόσθες ἡμῖν πίστιν” καί ἡ ἀπο-
στολική προτροπή “ὅποιος νομίζει ὅτι εἶναι ὄρθιος, ἄς προσέχει μήν πέ-
σει”, δηλώνουν ἀκριβῶς αὐτό, τή μεγάλη πιθανότητα ὁ πιστός νά γίνει
ἄπιστος! Καί τοῦτο, γιατί σέ κάθε πιστό ἐλλοχεύει μεγάλος ὁ κίνδυνος
τῆς ὑπεροψίας καί τῆς προσωπικῆς αὐτάρκειας. Κάθε πιστός πού θεωρεῖ
τήν πίστη ὡς ἀτομικό του προνόμιο καί ὄχι ὡς θεία ἀποκάλυψη, ἀνά πᾶσα
στιγμή κινδυνεύει νά γίνει φαρισαῖος, νά μεταβληθεῖ σέ ἕνα φανατισμέ-
νο ἄτομο, πού θά περιφρονεῖ ὅποιον δέν ἔχει τίς ἴδιες μέ αὐτόν ἀπόψεις,
θά τόν ἀποστρέφεται ἤ καί θά μισεῖ ὅποιον δέν πιστεύει».
Ἡ προοπτική τῆς ἀφθαρσίας
Τόσο ἡ ἁμαρτία, ὅσο καί ἡ ἀπιστία εἶναι ἔργα τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος
κάνει τό πᾶν γιά νά καταλύσει μέσα μας τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Ὅπως 159
ἔλεγε ὁ Ντοστογιέφσκι, «ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα πεδίο συγκλονιστικῆς
μάχης. Πάνω του συγκρούεται ὁ Θεός μέ τόν διάβολο. Τόν διεκδικοῦν
καί οἱ δύο. Ὁ Θεός, γιά νά τόν μεταβάλει σέ ναό Του – καί ὁ σατανᾶς, γιά
νά τόν καταστήσει ναό τῶν εἰδώλων· ὁ Θεός, γιά νά τόν ἀνυψώσει σέ κα-
τοικητήριο τῆς Ὑπερουσίου Τριάδος, ὁ σατανᾶς, γιά νά τόν μετατρέψει
σέ ἐνδιαίτημα τοῦ Βάκχου καί τῆς Ἀφροδίτης· ὁ Θεός, γιά νά τόν ἐνδύ-
σει στολή ἀφθαρσίας, ὁ σατανᾶς, γιά νά τοῦ ἀμαυρώσει τῆς ψυχῆς τό
ὡραῖον».
Ἐναπόκειται σέ ἐμᾶς νά ἀγωνιστοῦμε ἐνάντια στά ἔργα τοῦ διαβό-
λου, ἀκολουθώντας τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, «καθαρίσω-
μεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες
ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 7,1). Ἀμήν!
Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ.