Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς
Παιδί μου Τιμόθεε, νά δυναμώνεις, μέ τή χάρη πού δίνει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, καί
ἐκεῖνα πού ἄκουσες ἀπό ἐμένα παρουσίᾳ πολλῶν μαρτύρων, νά τά ἐμπιστευθεῖς
σέ πιστούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι ἱκανοί νά τά διδάξουν καί σέ ἄλλους.
Κακοπάθησε, λοιπόν, ὡς καλός στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κανείς στρα-
τευμένος δέν ἐμπλέκεται στίς ὑποθέσεις τῆς καθημερινῆς ζωῆς, γιά νά εἶναι ἔτσι
ἀρεστός σ᾿ ἐκεῖνον πού τόν ἐπιστράτευσε. Καί ἄν κάποιος μετέχει σέ ἀθλητικούς
ἀγῶνες, δέν παίρνει τό στεφάνι τῆς νίκης ἄν δέν ἀγωνιστεῖ σύμφωνα μέ τούς κα-
νονισμούς. Ὁ γεωργός πού κοπιάζει πρέπει πρῶτος νά ἀπολαμβάνει τούς καρ-
πούς. Προσπάθησε νά καταλάβεις αὐτά πού λέγω. Εἴθε ὁ Κύριος νά σοῦ δίνει
σύνεση σέ ὅλα. Νά θυμᾶσαι τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀναστηθεῖ ἀπό τούς
νεκρούς καί κατάγεται ἀπό τόν Δαυίδ, σύμφωνα μέ τό εὐαγγέλιο πού κηρύσσω,
χάριν τοῦ ὁποίου κακοπαθῶ ὡς κακοῦργος μέχρι φυλακίσεως. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ,
ὅμως, δέν φυλακίζεται. Γι᾿ αὐτό, ὑπομένω τά πάντα χάριν τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ,
γιά νά ἐπιτύχουν καί αὐτοί τή σωτηρία πού χορηγεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί νά δο-
ξαστοῦν αἰώνια.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση
τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Ἀπό τή δεύτερη ἐπιστολή τοῦ θείου Παύλου πρός τόν μαθητή του Τιμό-
θεο προέρχεται τό σημερινό Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Οἱ δύο ἐπιστολές
πρός Τιμόθεον, ὅσο καί ἐκείνη πρός Τίτον, συνιστοῦν τίς λεγόμενες
«Ποιμαντικές ἐπιστολές», μέ τίς ὁποῖες ὁ Πρωτοκορυφαῖος ἀπευθύνεται
στούς Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νά τούς συμβουλεύσει καί
νά τούς ἐνισχύσει στή διευθέτηση τοῦ ποιμαντικοῦ τους ἔργου. Τό ἴδιο
πράττει καί στή σημερινή διήγηση, κατά τήν ὁποία συνιστᾶ στόν Τιμόθεο
νά ἐνδυναμώνεται πάντα ἀπό τή χάρη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά κηρύττει
στούς καλοπροαίρετους ἀνθρώπους τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί νά
μή διστάζει νά κακοπαθεῖ γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Γιά νά τά καταφέ-
ρει ὅλα αὐτά, ὅμως, τόν προτρέπει νά ἔχει πάντα στόν νοῦ καί στή σκέψη
του τόν ἀναστημένο ἐκ τῶν νεκρῶν Ἰησοῦ Χριστό, δηλ. νά προσεύχεται
σ’ Αὐτόν, ζητώντας φωτισμό, ἐνίσχυση καί ἄνωθεν βοήθεια.
Ἡ ἀξία τῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ
Ἡ οὐσία τῶν λόγων τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀφορᾶ τή δύναμη καί
τήν ἀξία τῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ. Τίποτα δέν μποροῦμε νά καταφέ-
ρουμε στή ζωή καί στά ἔργα μας, ἄν δέν ἔχουμε στραμμένη τή σκέψη
μας σ’ Ἐκεῖνον. Σύμφωνα μέ τόν μακαριστό ἱερομόναχο Αἰμιλιανό Σιμω-
νοπετρίτη, «ἕνας ἄνθρωπος πού δέν ξέρει νά προσεύχεται εἶναι, στήν
πραγματικότητα, ἕνας ξοφλημένος ἄνθρωπος. Δέν ὑπάρχει ἐνδεχόμενο
νά ἐπιτύχει στή ζωή του». Αὐτό συμβαίνει, γιατί τό μέγα ἄθλημα τῆς
προσευχῆς συνιστᾶ τό ὀξυγόνο τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τή ζωτική δύνα-
μη τῆς ψυχῆς.
Ἡ προσευχή μας στόν Θεό, ὅμως, προϋποθέτει τήν πίστη σ’ Ἐκεῖνον
καί τή βεβαιότητα τῆς παρουσίας Του στή ζωή μας. Ὅπως ἀνέφερε ὁ
ἀνωτέρω ἱερομόναχος, «ἡ προσευχή εἶναι μιά στροφή πρός ἕνα πρόσωπο. Ἑπομένως, γιά νά ὑπάρχει προσευχή, πρέπει νά ὑπάρχει τό πρόσωπο
αὐτό. Καί γιά νά πῶ ὅτι προσεύχομαι, πρέπει νά ὑπάρχει γιά μένα ἐνερ-
γός ἡ παρουσία τοῦ προσώπου αὐτοῦ. Ἐγώ μπορῶ νά οἰκειοποιοῦμαι
τήν παρουσία του καί τήν ὕπαρξή του. Ὁ Χριστός, ὁ ἐνυπάρχων, ὁ παν-
ταχοῦ παρών, γίνεται γιά μένα παρών μέσα στή ζωή μου, διά τῆς λα-
τρευτικῆς μου συμμετοχῆς».
Θεμέλιο τῆς προσευχῆς ἡ ταπείνωση
Ἡ προσευχή μας προϋποθέτει ἐπίσης καί τήν ταπείνωση, τή συναί-
σθηση τῆς ἀναξιότητας καί τῆς ἀνεπάρκειάς μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, τόν
Ὁποῖον καλοῦμε νά καλύψει τά κενά καί νά συμπληρώσει τίς ἀτέλειές
μας στήν πνευματική ζωή, ὅσο καί στό πνευματικό μας ἔργο. Ἐπ’ αὐτοῦ,
ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ἐδῶ τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου
Μπριαντσανίνωφ, σημειώνει: «Τό θεμέλιο τῆς προσευχῆς εἶναι ἡ πολύ
βαθιά ταπείνωση. Τίποτα ἄλλο δέν εἶναι ἡ προσευχή παρά τό κλάμα καί
τό πένθος τοῦ ταπεινοῦ φρονήματος. Ὅταν λείπει ἡ ταπείνωση, ἡ προσ-
ευχητική ἄσκηση ἀπειλεῖται ἀπό τήν αὐταπάτη καί τή δαιμονική πλάνη».
Προοπτική τῆς προσευχῆς ἡ χριστοποίηση
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπιμένει στή μνημόνευση τοῦ ὀνόματος τοῦ
Χριστοῦ, γιατί γνωρίζει ἐμπειρικά τή δύναμή του καί τήν ὤθηση πού πα-
ρέχει σ’ ἐκεῖνον πού, μέ πίστη καί ταπείνωση, τό ἐπικαλεῖται. Γνωρίζει
ὅτι αὐτό τό ὄνομα μπορεῖ νά μεταμορφώσει τόν κόσμο καί νά καταστή-
σει τά ἀδύνατα, γιά τίς ἀνθρώπινες δυνάμεις, δυνατά, μέ τό θέλημα τοῦ
Θεοῦ. Ὅπως παρατηροῦσε ὁ μακαριστός ἱερομόναχος Λέβ Zιλλέ, «στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ βρίσκονται συγκεντρωμένα καί ἐνεργά ὅλα τά μυστή-
ρια τῆς σωτηρίας μας. Ὅταν ἐπαναλαμβάνουμε αὐτό τό ὄνομα, ἡ πραγ-
ματικότητα τοῦ Ἰησοῦ μπορεῖ νά εἰσδύσει μέσα μας. Νά μᾶς γεμίσει, νά
μᾶς διαποτίσει μ’ ἕναν τέτοιο τρόπο, ὥστε ὁ Λόγος νά γίνει “σάρξ ἐν
ἡμῖν”. Τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ εἰσχωρεῖ στήν ψυχή, ὅπως μιά σταγόνα λα-
διοῦ ἁπλώνεται σιωπηλά σ’ ἕνα ὕφασμα. Τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ περιέχει
ὅλο τόν κόσμο, ὅπως ἡ ἀκτίνα τοῦ ἡλίου τά χρώματα τῆς ἴριδος… Ἡ ἐπί-
κληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ πάνω σέ ὅλα τά ὄντα ἐπιτρέπει τή μετα-
μόρφωση, τή “χριστοποίηση” τοῦ σύμπαντος, τήν ἀνεύρεση τοῦ ἀληθι-
νοῦ νοήματος».
Αὐτοῦ τοῦ μεγάλου πνευματικοῦ δωρήματος ἄς φροντίσουμε νά
εἴμαστε μέτοχοι, οὕτως ὥστε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νά καταυγάζει τή ζωή
μας καί οἱ ἴδιοι νά λειτουργοῦμε ὡς φωτεινά παραδείγματα προσευχῆς
γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἀμήν!
Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ.

Ευαγγελική περικοπή για την Κυριακή ΣΤ’ Λουκά, 26/10/2025

Λουκ. η’ 27-39.

Η θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών.

27 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ᾿ ἐν τοῖς μνήμασιν. 28 ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. 29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. 30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· 31 καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. 32 ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένων ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. 33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. 34 ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονός, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ᾿ οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνήρ, ἀφ᾿ οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· 39 ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ᾿ ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.

Απόδοση στη Νέα Ελληνική

27 Ο Ιησούς κατέπλευσε στην περιοχή των Γαδαρηνών που βρίσκεται στην απέναντι όχθη από τη Γαλιλαία. ΄Όταν βγήκε στην ξηρά, τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. 28 Όταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ εμένα Ιησού, Υιέ του ύψιστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». 29 Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκροτήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμό, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. 30 Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;» Εκείνος απάντησε: «Λεγεών» γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. 31 Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο.

32 Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. 33 Βγήκαν, λοιπόν, από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους. Τότε το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. 34 Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και το είπαν στην πόλη και στην ύπαιθρο. 35 Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια να κάθεται δίπλα στον Ιησού, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά, και φοβήθηκαν. 36 Όσοι είχαν δει τι είχε γίνει, τους είπαν για το πώς ο δαιμονισμένος σώθηκε. 37 Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω. 38 Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, με τα παρακάτω λόγια: 39 «Γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σ’ εσένα ο Θεός». Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ’ όλη την πόλη όσα έκανε σ’ αυτόν ο Ιησούς.agiamarinailision.