Ο χορτασμός των πέντε χιλιάδων ανδρών και των οικογενειών τους
14 Καὶ ἐξελθὼν εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. 15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. 16 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. 17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. 18 ὁ δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτούς ὧδε. 19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. 22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
Απόδοση στη Νέα Ελληνική
14 Όταν λοιπόν βγήκε ο Ιησούς από το μέρος, που είχε καταφύγει, είδε μπροστά Του κόσμο πολύ. Τους σπλαχνίσθηκε. Και εθεράπευσε τους αρρώστους τους. 15 Μα σιγά σιγά πέρασε η ημέρα. Επήγαν λοιπόν οι μαθητές Του και Του είπαν:
— Ο τόπος είναι έρημος! Η ώρα πέρασε. Μη τον κρατείς πια άλλο τον κόσμο! Είπέ τους να αρχίσουν να φεύγουν. να πάνε στα χωριά να αγοράσουν κάτι να φάνε!
16 Ο Ιησούς τους απάντησε:
— Δεν υπάρχει λόγος να φύγουν. Δόστε τους σείς να φάνε!
17 Του είπαν:
— Δεν έχομε μαζί μας παρά μόνο πέντε ψωμιά και δυό ψάρια.
18 Τους είπε ο Ιησούς:
— Φέρτε τα μου εδώ!
19 Και αμέσως έκαμε σήμα στον κόσμο να κάτσουν στο χορτάρι! Επήρε τα πέντε ψωμιά και τα δυό ψάρια και αφού σήκωσε τα μάτια Του στον ουρανό, τα ευλόγησε, τα έκοψε κομμάτια και τα έδωκε στους μαθητές Του. Και οι μαθητές Του τα μοίρασαν στον κόσμο.
20 Έφαγαν όλοι και έχόρτασαν! Και έμάζεψαν τα περισσεύματα! Δώδεκα κοφίνια γεμάτα!… 21 Και εκείνοι που έφαγαν, ήσαν άνδρες μόνο γύρω στους πέντε χιλιάδες· χωρίς να υπολογίζομε τις γυναίκες και τα παιδιά!…
22 Αμέσως μετά, ο Ιησούς ανάγκασε τους μαθητές Του να μπουν στο πλοίο και να πάνε να Τον περιμένουν στην απέναντι παραλία, μέχρι που να πείσει τον κόσμο να πάνε στα σπίτια τους!https://agiamarinailision.gr/evagkapost.Ενορία Ιερού Ναού Αγίας Μαρίνας Άνω Ιλισίων.
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Α´ Κορ. α´ 10-17)3 Αὐγούστου 2025.
Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς
Ἀδελφοί, σᾶς παρακαλῶ, στό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά ἔχετε ὅλοι
τήν ἴδια ὁμολογία καί νά μήν ὑπάρχουν σχίσματα ἀνάμεσά σας, νά εἶστε ἑνωμένοι μέ
τήν ἴδια σκέψη καί μέ τήν ἴδια γνώμη. Γιατί μέ πληροφόρησαν γιά σᾶς, ἀδελφοί μου,
ἄνθρωποι τῆς Χλόης, ὅτι ὑπάρχουν διχογνωμίες ἀνάμεσά σας. Ἐννοῶ δηλαδή τό ἑξῆς:
ὅτι καθένας ἀπό σᾶς λέγει, ἄλλος μέν ὅτι ἐγώ θεωρῶ σοφότερο διδάσκαλο τόν
Παῦλο, ἄλλος δέ ὅτι ἐγώ θεωρῶ σοφότερο διδάσκαλο τόν Ἀπολλώ, ἄλλος ὅτι ἐγώ θε-
ωρῶ σοφότερο διδάσκαλο τόν Κηφά (Πέτρο), ἄλλος ὅτι ἐγώ θεωρῶ σοφότερο δι-
δάσκαλο τόν Χριστό. Διχοτομήθηκε, λοιπόν, τό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ
(ὥστε νά τόν θεωρεῖτε μόνον ἄνθρωπο καί ἔτσι ἁπλό διδάσκαλο); Μήπως σταυρώθη-
κε γιά σᾶς ὁ Παῦλος, γιά νά σωθεῖτε; Ἤ μήπως βαπτιστήκατε στό ὄνομα τοῦ Παύ-
λου; Εὐχαριστῶ τόν Θεό πού δέν βάπτισα κανέναν ἀπό σᾶς, ἐκτός ἀπό τόν Κρίσπο
καί τόν Γάιο, γιά νά μή μέ κατηγορήσει κανείς ὅτι τέλεσα τό βάπτισμα στό ὄνομά
μου. Βάπτισα, ἐπίσης, καί τήν οἰκογένεια τοῦ Στεφανᾶ. Ἐκτός αὐτῶν, δέν θυμᾶμαι
νά βάπτισα κανέναν ἄλλον. Γιατί ὁ Χριστός δέν μέ ἔστειλε γιά νά βαπτίζω, ἀλλά γιά
νά κηρύττω τό Εὐαγγέλιό του, καί μάλιστα χωρίς τή βοήθεια τῆς ἀνθρώπινης σοφίας,
γιά νά μή χάσει τό νόημα καί τήν ἀξία της ἡ σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ.
(Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση
τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ)
Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Συμπεριφορές πού ἀπειλοῦσαν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κορίν-
θου ἔρχεται νά θεραπεύσει ὁ Παῦλος στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή
του. Ζητεῖ ὁμόνοια καί ἑνότητα, ἐνῶ ἐκφράζει τή στενοχώρια του γιά
τίς παρατηρούμενες ἔριδες, προερχόμενες ἀπό ἰδιοτελεῖς στάσεις καί
συμπεριφορές. Διδάσκει ὅτι ὅλοι εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ, στό ὄνομά του
βαπτισθήκαμε, γι’ αὐτό εἶναι ἀνεπίτρεπτο νά εἴμαστε προσκολλημένοι
σέ ἐπιμέρους πρόσωπα, τά ὁποῖα εἶναι ἐπιφορτισμένα μέ τήν πνευματι-
κή μας καθοδήγηση, ἐντυπωσιασμένοι, ἐνδεχομένως, ἀπό τά ποικίλα
χαρίσματά τους.
Τό πρόβλημα τῆς διαίρεσης ἀπασχόλησε ἐξ ἀρχῆς τή ζωή τῆς Ἐκκλη-
σίας, διότι πολλοί τορπίλιζαν τήν ἑνότητά της. Τό ἴδιο πρόβλημα συνο-
δεύει τήν ἱστορική της πορεία, δικαιώνοντας τή μεγάλη ἀνησυχία τοῦ
Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος, τήν ὥρα τῆς μεγάλης ἀγωνίας, προσευχήθηκε ἔν-
τονα γιά τή διατήρηση τῆς ἑνότητας στούς κόλπους της (Ἰωάν. 17,11).
Παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τούς λόγους τοῦ Παύλου, θά ἐπισημάνουμε
τούς παράγοντες πού λειτουργοῦν καταστροφικά στήν ἑνότητα τῆς
Ἐκκλησίας.
Σχίσματα καί αἱρέσεις
Ὁ πρῶτος παράγοντας διαίρεσης εἶναι τά σχίσματα. Πρόκειται γιά δι-
οικητικῆς φύσεως διασπάσεις, πού ὀφείλονται στόν ἐγωισμό τῶν
ἐμπνευστῶν τους, ἀλλά καί στήν καλλιέργεια κλίματος θρησκευτικοῦ
φανατισμοῦ καί ἑνός ἀδικαιολόγητου ὑπερσυντηρητισμοῦ, πού ὁδηγεῖ
στήν ἀμφισβήτηση τῆς διοικητικῆς τάξης καί στήν ἀνυπακοή πρός τήν
Κανονική ἐκκλησιαστική ἡγεσία. Ἀκόμα κι ἄν τά σχίσματα δέν προσβάλ-
λουν τήν ἑνότητα τῆς πίστεως, ἀλλοιώνουν τή φύση τῆς Ἐκκλησίας και Ἐκκλησίας μας εἶναι νά προφυλάσσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό «πνεῦμα τῆς
πλάνης». Διότι, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος (5,20), «ὁ ἐπι-
στρέψας ἁμαρτωλόν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχήν ἐκ θανάτου
καί καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν».
Ὁ γεροντισμός ὡς παράγοντας διάσπασης
Ὁ τρίτος παράγοντας εἶναι ὁ γεροντισμός. Πρόκειται γιά τήν τάση
ὁμαδοποίησης τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι ὑπό τή σκέπη τοῦ Χριστοῦ,
ἀλλ’ ἑνός γέροντος – πνευματικοῦ, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ἡ ἀπόλυτη αὐθεν-
τία· ὁ λόγος του εἶναι «εὐαγγέλιο». Συχνά, τό φαινόμενο ὑποδαυλίζεται
ἀπό τούς ἴδιους τούς γέροντες, οἱ ὁποῖοι, ἔτσι, ἱκανοποιοῦν τή ματαιοδο-
ξία τους. Ὁ ρόλος ὅμως τοῦ γέροντος δέν πρέπει νά εἶναι ἡ δημιουργία
ὀπαδῶν, ἀλλ’ ἡ εἰς Χριστόν προαγωγή τῶν πνευματικῶν του τέκνων.Ὁ
ἴδιος ὀφείλει νά εἶναι ἡ κλίμακα πού ἑνώνει τούς πιστούς μέ τόν Χριστό,
διασπώντας τά τείχη πού ὀρθώνονται μεταξύ τους, λόγῳ τῆς ἁμαρτίας.
Ἀπό τά παραπάνω, συμπεραίνεται ὅτι χρειάζεται μεγάλη διάκριση καί
προσοχή γιά νά ἀποφεύγουμε τούς πειρασμούς πού ἀπειλοῦν τήν ἑνό-
τητα τῆς Ἐκκλησίας καί λαμβάνουν ποικίλες μορφές, κατά καιρούς. Μήν ξεχνοῦμε ὅτι δέν ἀνήκουμε σέ ἀνθρώπους, ἀλλά στόν Σωτήρα Χριστό.
Δέν ἀκολουθοῦμε φανατικές καί ὑποκειμενικές ἀνθρώπινες διδασκα-
λίες, ἀλλά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, πού ζεῖ καί παραμένει ἀνόθευτο
στούς αἰῶνες.
Ἀρχιμ. Ἐ. Οἰκ.ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.