Γέροντα, πώς θα φύγη η μεγάλη ιδέα που έχω για τον εαυτό μου;
– Αν στραφής μέσα σου και γνωρίσης τον εαυτό σου, θα δης τόση ασχήμια, που θα σιχαθής τον εαυτό σου.
Αν ο άνθρωπος δεν γνωρίση τον εαυτό του για να ταπεινωθή φυσιολογικά, η ταπείνωση δεν μπορεί να τού γίνη κατάσταση, για να παραμένη μέσα του η θεία Χάρις. Τότε είναι σε θέση ο διάβολος να τού φάη όλα τα χρόνια τής ζωής του – ακόμη και τα χρόνια τού Μαθουσάλα να τού δώση ο Θεός –, παίζοντας το παιχνίδι τής κολοκυθιάς. Δηλαδή μια θα τού φέρνη ο διάβολος τον λογισμό ότι κάτι είναι, μια θα φέρνη αυτός έναν ταπεινό λογισμό ότι δεν είναι τίποτε· μια ο διάβολος, μια ο άνθρωπος, μια θα κερδίζη ο ένας μια ο άλλος, και θα συνεχίζεται το ίδιο βιολί.
– Βλέπω, Γέροντα, ότι όλες οι αδελφές με έχουν ξεπεράσει στην αρετή, ακόμη και οι νεώτερες.
– Αφού δεν ταπεινώθηκες μόνη σου, ταπεινώθηκες από τους άλλους. Ξέρεις τι κάνουν, όταν θέλουν να στείλουν έναν πύραυλο στο διάστημα; Μετρούν κατεβαίνοντας από τους μεγάλους αριθμούς στους μικρούς: «δέκα, εννιά, οκτώ, επτά…, ένα, μηδέν!». Μόλις φθάσουν στο μηδέν, εκτοξεύεται. Έτσι κι εσύ, τώρα που έφθασες στο μηδέν, θα εκτοξευθής και θα πας ψηλά. Εσύ φυσική δεν σπούδασες;
– Ναι, Γέροντα.
– Τώρα λοιπόν είναι καιρός να μάθης και την φυσική τής μεταφυσικής, για να γνωρίσης πώς θα γίνη η πνευματική διάσπαση τού ατόμου σου.
– Πώς θα γίνη, Γέροντα;
– Όταν ασχοληθής με το «άτομό σου» και γνωρίσης τον εαυτό σου, θα ταπεινωθής και τότε θα γίνη η πνευματική διάσπαση τού ατόμου σου, θα βγη η πνευματική ενέργεια και θα πεταχτής στο …διάστημα. Μόνον έτσι θα μπορέσης να μπής στην πνευματική τροχιά· διαφορετικά θα παραμένης στην κοσμική τροχιά.
Σε τίποτε δεν ωφελεί να ερευνήση κανείς όλον τον κόσμο, αν δεν έχη ερευνήσει τον δικό του κόσμο. Αν γνωρίση πρώτα τον εσωτερικό του κόσμο, δηλαδή τον εαυτό του, το άτομό του, εύκολα μετά γνωρίζει όχι μόνον την γη αλλά και το διάστημα. Όταν ο άνθρωπος γνωρίση το άτομό του, τότε γίνεται αυτομάτως και η διάσπαση τού ατόμου του και κινείται πλέον στην πνευματική τροχιά έξω από την έλξη τής γης, έξω από την έλξη τού κόσμου. Ενώ ζη στην γη ως άνθρωπος, ζη δίχως να τον έλκη η αμαρτία και γενικά οι επιθυμίες τού κόσμου.
– Όταν, Γέροντα, παραμένη η υπερηφάνεια, δεν έχει κάνει ο άνθρωπος σωστή αναγνώριση τού εαυτού του;
– Ναι, δεν έγινε ακόμη η πνευματική διάσπαση τού ατόμου του. Κατάλαβες;
– Δηλαδή, Γέροντα, πάλι στην ταπείνωση γυρίζουμε.
– Μα βέβαια! Ο άνθρωπος που έχει υπερηφάνεια δεν έχει γνωρίσει τον εαυτό του. Αν γνωρίση τον εαυτό του, θα φύγη η υπερηφάνεια. Η αναγνώριση είναι το παν. Λείπει η αναγνώριση, γι αυτό λείπει η ταπείνωση. Και όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζη ταπεινά τον εαυτό του, αναγνωρίζεται και από τους ανθρώπους.
– Κι αν, Γέροντα, υπάρχη αναγνώριση και δεν υπάρχη ταπείνωση;
– Τότε δεν θα υπάρχη καλή διάθεση, φιλότιμο.
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Ε΄ Πάθη και Αρετές.
Πίσπας Παναγιώτης
